ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 23-10-2022 «Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΙΜΕΝΑ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 23–10-2022
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΙΜΕΝΑ»
Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξουἈποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τοῦ πρώτου ἘπισκόπουἹεροσολύμων.Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος τυπικὰ εἶναι ἀδελφός τοῦ Κυρίου, διότι ὁ πατέρας του Ἰωσήφ, σὲ σεβαστὴ πλέον ἡλικία, ὅταν εἶχεχηρεὺσει, χρησιμοποιήθηκε στὸ σχέδιο τῆς Θείας οἰκονομίας. Μνηστεύθηκε τὴν Παρθένο Μαρία, γιὰ νὰ προστατευθῆ στὰ μάτια τοῦ κόσμου τὸ μυστήριο τῆς ἐκ Παρθένου γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦΘεοῦ. Παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ ἦταν οἱ λεγόμενοι «ἀδελφοί τοῦ Ἰησοῦ».ὉἸάκωβος ὅμως εἶναι θαυμαστὸς ὄχι μόνο γι’ αὐτὴ τὴν τυπικὴσυγγένειά του μὲ τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ γιὰ τὴν οὐσιαστικὴ συγγένεια. Κάθε πιστὸς ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐραστὴς τοῦ λόγου του, εἶναι ἀδελφός Του. Σύμφωνα μέ τόν δικό του λόγο ‘’ μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοι εἰσίν οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καίφυλάσσοντες αὐτόν’’.
Ἀλλά ὁ Ἰάκωβος εἶναι θαυμαστὸς καὶ γιὰ τὸ μαρτύριό του. Ἦτανἡ ἐποχή, ποὺ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἐπίσκοποι ἕνα πρωτεῖο εἶχαν, τὸπρωτεῖο τῆς θυσίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Κριμνήσθηκε ἀπό τόπτερύγιο τοῦ Ναοῦ τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, γιατί ὁμολόγησε τόνΧριστό ὡς Θεό.Θαυμαστὸς καὶ ὡς λειτουργὸς ὁ ἅγιος Ἰάκωβος. Ἡ ἀρχαιοπρεπής λειτουργία του τελεῖται σήμερα στούς Ναούς μας τὴνἡμέρα τῆς μνήμης του. Ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε, πῶς ὁ ἅγιος Ἰάκωβοςἤθελε τὴ Θεία Λειτουργία, τὴ λατρευτική μας σύναξη, ἀρκεῖ ν΄ἀνοίξουμε τὴν περίφημη Ἐπιστολή του, ἡ ὁποία ὀνομάζεται Καθολική γιατί ἀπευθύνεται στήν καθ΄ ὅλου Ἐκκλησία.Ἔξω ἀπ‘ τὸν Ναὸἐπικρατοῦν διακρίσεις. Μέσα στὸν Ναὸ ὅλοι εἶναι ἴσοι. Ἀπαγορεύονται οἱ διακρίσεις στὴ λατρευτικὴ σύναξη τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχουν ἐπίσημοι καὶ ἀνεπίσημοι, πλούσιοι καὶ φτωχοί, ἐγγράμματοι καὶ ἀγράμματοι. Ἐδῶ ὑπάρχουν ἁμαρτωλοί, συναμαρτωλοί, ποὺ ὅλοι προσεύχονται, ἐκζητοῦντες τὸ ἔλεος τοῦΘεοῦ.Τὴν προσευχὴ κατὰ τὴν ὥρα τῆς λατρείας ὁ ἅγιος Ἰάκωβος τήνὀνομάζει «εὐχήν τῆς πίστεως». «Καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸνκάμνοντα». Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς, ὅταν γίνεται κατ’ ἰδίαν, ἀτομικά· Ἄλλα γίνεται ἀπείρως δυνατότερη, ὅταν ὅλοι μαζὶ οἱπιστοί, μέ μία ψυχὴ καὶ μία καρδιά, ἑνωμένοι σ’ ἕνα σῶμα καὶ μ’ ἕναστόμα, «ἐν ἐνί στόματι καὶ μιᾶ καρδίᾳ», ἀπευθύνονται τὴν ὥρα τῆςλατρείας πρὸς τὸν Θεό. Εὔκολα σπάει ἕνα κλαράκι μόνο του. Ὅτανὅμως ἑνωθοῦν ἑκατό, διακόσια, τρακόσια κλωνάρια, εἶναι δύσκολο, σχεδὸν ἀδύνατο νὰ τὰ σπάσης. Δυνατή, ἀήττητη ἡ κοινὴ προσευχὴτῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοῦ ταῖς ἰκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον
