ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 12-2-2023 «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 12–2-2023
«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ»
Ὅλα τά εἶχε στό πατρικό του σπίτι ὁ νέος τῆς σημερινῆςΕὐαγγελικῆς περικοπῆς. Καί ἄνεση καί πλούτη καί στοργή πολλή. Κι ὅμως ὅλα τοῦ φαίνονταν στενά καί μονότονα κι ἡ πατρική ἀγάπησκλαβιά. Γι’ αὐτό τελικά ἀπαίτησε ἀπερίφραστα τό μερίδιο τῆςκληρονομιᾶς. «Πατέρα, δός μου ὅ,τι ἀπ’ τήν περιουσία σου μοῦἀναλογεῖ. Κι’ ὑστέρα ἀπό λίγες μέρες μάζεψε τά πάντα καί ταξίδεψε σέ χώρα μακρινή. Ἐκεῖ σπατάλησε τήν περιουσία του ζώντας ἄσωτα, σπάταλα».
Ἡ σημερινή παραβολή ἀποκαλύπτει τή βαθύτερη φύση τῆςἁμαρτίας, πού εἶναι ἡ ἀνταρσία τοῦ ἀνθρώπου κι ἡ τελική παραπλάνησή του. Στόν παραλογισμό αὐτόν τοῦ ἀσώτου τά πράγματα ἔχουν χάσει τίς ὀρθές σχέσεις κι ἀναλογίες τους. Ἡ ἁμαρτία παίρνει τό πινέλο τῆς φαντασίας καί ἀλλοιώνει τήν ὄψη τῶν πραγμάτων. Τόνλόγο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ τίς παρουσιάζει σάν βαρειές ἁλυσῖδες, τή θαλπωρή καί τήν εἰρήνη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀνάξιες λόγου, τήνπείρα καί τίς συμβουλές τῶν παλαιότερων ἀπαρχαιωμένες ἀντιλήψεις. Τό κυριότερο ὅμως, καταστρέφει τήν προσωπική σχέση μέ τόν Θεό-Πατέρα. Ὁ ἄνθρωπος ἀπαιτεῖ ἀπ‘ Ἐκεῖνον ὅ,τι μπορεῖ νά πάρει, ὑγεία, δύναμη, μυαλό, δημιουργικότητα, ἀπόλυτη ἐλευθερία, γιά νά τάχρησιμοποιήσει μακρυά Του.
Πυρήνας τῆς ἁμαρτίας εἶναι τό σπάσιμο τῆς προσωπικῆς ἐπαφῆςμέ τόν Θεό, ἡ περιφρονητική ἐκμετάλλευση τῆς ἀγάπης Του. Θέλω τάπλούτη Σου, δέν θέλω Ἐσένα. Θέλω τά «ἀγαθά» Σου, ὄχι τό πρόσωπό Σου. Κάθε πλῆγμα κατόπιν στίς ἀνθρώπινες σχέσεις εἶναι συνέχεια κιἀποτέλεσμα τοῦ ἀφετηριακοῦ αὐτοῦ τραυματισμοῦ τῆς ἀγάπης. Ἀργότερα οἱ φίλοι του θά τοῦ φερθοῦν ὅπως φέρθηκε στόν Πατέρα του. Θά τόν ἐγκαταλείψουν. Θέλουμε τά πλούτη σου ὄχι ἐσένα.
Τήν τραγικότητα τῆς καταστάσεως αὐτῆς ἀποκαλύπτει ἡπαραβολή μέ ἣρεμο τόνο, ὅταν στή συνέχεια ἀναφέρει, «εἰς ἑαυτόν δέἐλθών». Μέχρι τότε δηλαδή ὁ νεώτερος γιός ἦταν «ἐκτός ἑαυτοῦ», βρισκόταν σέ μία κατάσταση παρανοϊκή. Ἡ διάσπαση τῆςπροσωπικότητος, ἡ τρέλα σέ ποικίλες μορφές, συμπορεύεται μέ τήνἁμαρτία. Σέ ἐποχή μάλιστα ἀνταρσίας κατά τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ δική μας, γίνεται ἡ χαρακτηριστικότερη ὄψη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.
Ὑπάρχει ὅμως κάτι ἐλπιδοφόρο σ΄ αὐτή τήν ἀνάλυση τῆς ἁμαρτίας, τό «εἰς ἑαυτόν δέ ἐλθών». Ὁ ἀνθρωπος ἔχει ὅλα τά περιθώρια νάξεπεράσει τό κύκλωμα τῆς παραφροσύνης. Καί ὁ ἄσωτος τόξεπέρασε. Ἦλθε «εἰς ἑαυτόν». Βρῆκε τόν πραγματικό ἑαυτό του,ξαναβρίσκοντας τήν προσωπική σχέση μέ τόν πατέρα του.
