ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ ( ΕΘΝΙΚΗ η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ) ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ;

Ελλάδα: Το τελευταίο καταφύγιο της θεσμικής ατιμωρησίας στην Ευρώπη

Σε όλη την Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) μπορεί να ασκήσει δίωξη κατά πολιτικών προσώπων για αδικήματα κατά του προϋπολογισμού της Ε.Ε. Μπορεί να εισβάλλει σε γραφεία, να κατάσχει στοιχεία, να συλλαμβάνει εν ενεργεία αξιωματούχους.

Εκτός από μία χώρα. Την Ελλάδα.

Η Ελλάδα παραμένει το μοναδικό κράτος στην Ε.Ε. όπου ένας εισαγγελέας, ακόμη και Ευρωπαίος, δεν μπορεί να αγγίξει υπουργό ή πρώην υπουργό, ό,τι και να έχει κάνει, όσο σοβαρά και αν είναι τα στοιχεία. Όχι επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις. Όχι επειδή δεν έχει διαπιστωθεί αδίκημα. Αλλά επειδή το ίδιο το Σύνταγμα το απαγορεύει.

Ένα θεσμικό τείχος για τους λίγους

Το άρθρο 86 του Συντάγματος έχει φτιαχτεί έτσι ώστε:

Μόνο η Βουλή να μπορεί να κινήσει δίωξη για υπουργικά αδικήματα.

Η Δικαιοσύνη να μην έχει καμία αρμοδιότητα αν δεν προηγηθεί απόφαση της Βουλής.

Η κρίση για το αν κάτι αποτελεί «πράξη κατά την άσκηση των καθηκόντων» να γίνεται αυθαίρετα και πολιτικά, αφήνοντας τους ενόχους στο απυρόβλητο.

Οι προθεσμίες και η αναρμοδιότητα να λειτουργούν ως ασπίδα παραγραφής και συγκάλυψης.

Δεν είναι θέμα απλώς νομοθεσίας αλλά θεσμικής κουλτούρας και εσκεμμένης συνταγματικής προστασίας. Όλο το θεσμικό οικοδόμημα της λεγόμενης «πολιτικής ευθύνης» είναι σχεδιασμένο όχι για να υπηρετεί τη Δικαιοσύνη, αλλά για να την εμποδίζει και να ευνοεί την ατιμωρησία των πολιτικών.

Αν και άλλες χώρες έχουν κάποιες διαδικασίες για την άρση ασυλίας, αυτές είναι

Μη συνταγματικές και δεν μπλοκάρουν το έργο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε βαθμό αδράνειας.

Η Ελλάδα αποτελεί μοναδική περίπτωση θεσμικής ασυλίας υπουργών στην Ευρώπη, η οποία ακυρώνει στην πράξη την αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε περιπτώσεις πολιτικής διαφθοράς.

Η Ελλάδα δεν είναι «μια ευρωπαϊκή χώρα με ιδιαιτερότητες». Είναι μια εξαίρεση που ακυρώνει τον ίδιο τον ευρωπαϊκό θεσμικό κανόνα.

Και όσο αυτό παραμένει, η Ελλάδα:

Δεν έχει ισονομία.

Δεν έχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Δεν έχει κράτος δικαίου.

Έχει ένα θεσμικό καθεστώς ασυλίας για τους ισχυρούς. Μια δημοκρατία δύο ταχυτήτων: μία για τους απλούς πολίτες και μία για τους κυβερνώντες.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/jodigraphics15