«Θέλω να δω τον Πάπα!»: Η επιτυχημένη οπερέτα επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ
Όλοι θέλουν να δουν τον Πάπα!
Έπειτα από έναν επιτυχημένο κύκλο sold-out παραστάσεων και μια περιοδεία που γνώρισε θερμή υποδοχή σε Κύπρο και Ελλάδα, η επιτυχημένη οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, από τις 12 Δεκεμβρίου 2025 έως και τις 4 Ιανουαρίου 2026.
Υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου και με τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Νατάσας Τριανταφύλλη, το έργο παρουσιάζεται με τη συμμετοχή ενός εξαιρετικού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών, προσφέροντας στο κοινό μια άκρως απολαυστική μουσικοθεατρική εμπειρία.
Η υπόθεση της οπερέτας
Πρωταγωνιστές είναι ένα νεόνυμφο αστικό ζευγάρι η σχέση του οποίου διαταράσσεται όταν, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους στη Ρώμη, η νεαρή σύζυγος Αννα εκφράζει την επιθυμία να δει από κοντά τον Ποντίφικα!
Όταν ο σύζυγός της δεν ανταποκρίνεται στην επιθυμία της, ο γάμος τους κινδυνεύει να διαλυθεί.
Επιστρέφοντας στο αθηναϊκό περιβάλλον, οι οικείοι τους παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην κλονισμένη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας με κωμικοτραγικό τρόπο όλες τις παθογένειες αλλά και την υποκρισία της αστικής τάξης.
Σουξέ και αντιδράσεις
Το έργο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις την εποχή της (1920), με τον πρωτομάστορα της ελληνικής οπερέτας Θεόφραστο Σακελλαρίδη να διασκευάζει στα καθ’ ημάς τη φάρσα του Μωρίς Εννεκέν «Οικιακές χαρές» (1894).
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Παπαϊωάννου στη γωνία των οδών Πατησίων 27 και Καποδιστρίου από τον θίασο οπερέτας του κωμικού Γιάννη Παπαϊωάννου (1873-1931) στις 6 Ιουλίου του 1920.
Το έργο σημείωσε μεγάλη επιτυχία – δόθηκαν συνολικά 72 παραστάσεις μέσα στο 1920 – ενώ το ομότιτλο τραγούδι έγινε το σουξέ της χρονιάς και το σύνθημα της εποχής.
Δεν έλειψαν, όμως, και οι αντιδράσεις της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδας, καθώς θεωρήθηκε ότι το τραγούδι σατίριζε τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Επίσης, το ομώνυμο τραγούδι έγινε η αφορμή για έναν φόνο έξω από την Καθολική εκκλησία του Πειραιά, στις 11 Δεκεμβρίου 1921.
Στο δελτίο Τύπου της παραγωγής, αναφέρεται: «Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιμανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που… ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας».
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
