Η Κομοτηνή Πνίγεται στην Ανάπλαση Όταν τα Έργα Υποδομής Γίνονται Πρόβλημα.

Είπαμε να κάνουμε την Κομοτηνή μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή πόλη. Να την ομορφύνουμε, να την αναβαθμίσουμε και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια γίνεται φανερό πως ο Δήμος Κομοτηνής υστερεί σε ουσιαστικό σχεδιασμό, σοβαρό προγραμματισμό και τεκμηριωμένες μελέτες – κυρίως σε έργα που αφορούν τις βασικές κυκλοφοριακές υποδομές της πόλης.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους ποδηλατόδρομους. Η ενίσχυση της χρήσης του ποδηλάτου αντί του αυτοκινήτου είναι σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση: μειώνονται οι ρύποι, αυξάνεται η βιωσιμότητα. Όμως, στην Κομοτηνή, το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε με τόσο κακό σχεδιασμό που έχει καταντήσει ειρωνικό. Υπάρχουν σημεία στην πόλη όπου οι ποδηλατόδρομοι έχουν μεγαλύτερο πλάτος από τους βασικούς δρόμους, δημιουργώντας σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα. Το αποτέλεσμα; Μποτιλιαρίσματα, αγανάκτηση, και —κυρίως— η εικόνα μιας πόλης που λειτουργεί… ανάποδα.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο δήμος έχει επιδοθεί σε συνεχείς ανακατασκευές δρόμων. Υποτίθεται ότι στόχος είναι η αισθητική και λειτουργική βελτίωση. Όμως τα έργα φαίνεται να γίνονται χωρίς τις απαραίτητες μελέτες, με αποτέλεσμα οι δρόμοι μετά την “ανάπλαση” να είναι πιο στενοί, λιγότερο λειτουργικοί και γεμάτοι εμπόδια. Τα κολωνάκια που τοποθετούνται δίπλα στα πεζοδρόμια δεν εξυπηρετούν κανέναν – αντιθέτως, εμποδίζουν, προκαλούν ζημιές σε οχήματα και αποκαλύπτουν την προχειρότητα του έργου.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι πολίτες έχουν φτάσει στα όριά τους. Με τα νεύρα “τεντωμένα”, βλέπουν την καθημερινότητά τους να δυσκολεύει αντί να διευκολύνεται. Αντί να βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής, καταλήγουμε σε έναν αστικό εφιάλτη όπου τα ίδια τα έργα υποδομής μετατρέπονται σε πηγή ταλαιπωρίας.

Και όλα αυτά σε μια πόλη που προσπαθεί να βρει τη θέση της στον ευρωπαϊκό χάρτη. Δεν γίνεται, όμως, να μιλάμε για “ευρωπαϊκή πόλη” όταν δεν μπορούμε να διασχίσουμε τους δρόμους της χωρίς να καταστρέψουμε το αυτοκίνητό μας ή να αγανακτήσουμε με τη βασική έλλειψη λειτουργικότητας.

Τα έργα υποδομής πρέπει να στοχεύουν στην αναβάθμιση της ζωής των πολιτών — όχι να τους κάνουν τον βίο αβίωτο.

Γεώργιος Μαλούσης 24-5-2025