Το απόγευμα ενός συγγραφέα στη Σαβίλ

Έχει πια μεσημεριάσει, τα σημειωματάρια και τα βιβλία κλείνουν, τώρα αρχίζει η περιήγηση στον κόσμο, μέχρι τα τεφτέρια να ξανανοίξουν την άλλη μέρα το πρωί. Στον κήπο μού δείχνει τις άτακτες συστάδες που σχηματίζουν τώρα την άνοιξη οι άγριες μαργαρίτες, μια ακτογραμμή όλο διακυμάνσεις πίσω απ’ το πράσινο γρασίδι.

Η περιοχή της Σαβίλ, έξω από το Παρίσι, κοντά στις Βερσαλλίες, είναι γεμάτη από τεχνητές λίμνες που έφτιαξε προ αιώνων ένας τοπικός ευγενής για να ποτίζει τους κήπους και τους αγρούς του, η πιο κοντινή στο σπίτι του συγγραφέα είναι η λιμνούλα του Ursine. Πάμε λοιπόν για γεύμα στο εστιατόριο Pergola, εκεί όπου είχε γιορτάσει και τα 80ά του γενέθλια. Στον δρόμο εντοπίζει αμέσως ένα σκουρόχρωμο συνονθύλευμα σαν πατημένα τσόφλια, είναι το αποξηραμένο υπόλειμμα ενός βάτραχου που τον έλιωσε κάποιο αυτοκίνητο. Το βάζει σαν λάφυρο στην τσέπη του. Περιήγηση στον κόσμο σημαίνει γι’ αυτόν ανακάλυψη των πιο ασήμαντων και περιφρονημένων πραγμάτων. Όλο του το συγγραφικό έργο είναι η τιτάνια προσπάθεια να δημιουργήσει μια νέα επική γραφή για να διαιωνίσει το αμελητέο και το γλίσχρο.

Καθ’ οδόν σταματά μόνο για να μιλήσει σε μια ξένη γυναίκα με τα κουτσούβελά της, παλιά του παραδουλεύτρα. Βλέπουμε κιόλας από μακριά τη λιμνούλα και το βουνό από πίσω της, οι δασωμένες πλαγιές είναι χωρισμένες σε δυο χρωματικές επικράτειες, στα αριστερά ένα πράσινο σαν ανακατεμένο με σκόνη, στα δεξιά ένα πράσινο ζωηρό που λαμποκοπά. Το νωθρό πράσινο, μου εξηγεί, είναι η άγουρη ακόμα βλάστηση, το έντονο είναι η προχωρημένη κιόλας βλάστηση, ο Γκαίτε μάλιστα είχε πλάσει και μια λέξη για να διαφοροποιεί το ένα από το άλλο. Θυμάμαι ότι πριν από εικοσιπέντε και πλέον χρόνια είχε γράψει τη νουβέλα «Το απόγευμα ενός συγγραφέα». Ο ήρωας, ένας λογοτέχνης, αφοσιώνεται με πάθος κάθε μέρα μετά το γράψιμο στα δευτερεύοντα του κόσμου, γιατί μέσα στο δευτερεύον φωλιάζει ο κόκκος του πρωτεύοντος. Στην όχθη κοντοστεκόμαστε μπροστά σ’ ένα ολάνθιστο, κατακίτρινο λαβούρνο. Στο Pergola ψάρι, Petit Chablis, Calvados, αναμνήσεις. Μόνο που η μηχανή του καφέ έχει χαλάσει.

Για εσπρέσο λοιπόν στο καφενεδάκι απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Τον ξέρουν όλοι οι περιφερόμενοι ζητιάνοι, ξέρει την ιστορία και τους καημούς του καθενός. Τους αφιερώνει χρόνο, τους μεταμορφώνει σε άρχοντες. Μέχρι που μια κυρία ουρανοκατέβατη παρατάει τη φίλη της στο τραπέζι και ορμά προς τον διάσημο συγγραφέα που έχει δυστυχώς αναγνωρίσει. Μας επιτίθεται σε κατάσταση προκεχωρημένης υπερδιέγερσης τρεις συνολικά φορές, μια για να δώσει γνωριμία, μια για να εξαγγείλει μια εκδήλωση για γερμανομαθείς όπου θα ήταν υπέροχο να παραστεί και ο συγγραφέας και μια τρίτη για να διορθώσει την ώρα της εκδήλωσης που είχε μπερδέψει μέσα στην ταραχή της. «Γράψε γι’ αυτήν», μου λέει ο Πέτερ Χάντκε, «σίγουρα της την έχει βαρέσει».

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.