Ο σκηνοθέτης της ταινίας «The Marbles» στον ΣΚΑΪ: Ηθικά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στα Γλυπτά του Παρθενώνα

Λονδίνο, Γιάννης Χανιωτάκης 

Σε μια περίοδο που η συζήτηση για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα, η πρεμιέρα της ταινίας «The Marbles» στο Λονδίνο έρχεται να μεταφέρει το ζήτημα και στη μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης της, Ντέιβιντ Γουίλκινσον, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, παραθέτει τα επιχειρήματά του για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών, ενώ μοιράζεται μια βαθιά συγκινητική προσωπική ιστορία που συνέδεσε την ταινία με τον δικό του προσωπικό αγώνα.

Ο Γουίλκινσον ξεκινάει με το συναισθηματικό και ηθικό χάσμα μεταξύ των δύο λαών στο ζήτημα αυτό. «Για τους Έλληνες είναι η ψυχή τους, η κληρονομιά τους», τονίζει. «Για τους περισσότερους Βρετανούς, είναι απλώς μία σειρά από πολύ όμορφα αντικείμενα. Υπέροχα γλυπτά, αλλά χωρίς κανένα απολύτως συναισθηματικό δέσιμο». 

Η ελπίδα του, μέσα από την ταινία, είναι να αλλάξει αυτή η οπτική: «Θα ήλπιζα οι Βρετανοί να δουν την ταινία και να πουν: “Ναι, ίσως πιστεύω ότι μας ανήκουν, αλλά ηθικά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα πάνω τους. Πρέπει να τα δώσουμε πίσω“».

Ο σκηνοθέτης επεκτείνει τη κριτική του στον ίδιο τον ρόλο του Βρετανικού Μουσείου, υποστηρίζοντας ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό του.

«Τα μουσεία της Βρετανίας είναι γεμάτα υπέροχα εκθέματα. Οι περισσότεροι επισκέπτες στο Βρετανικό Μουσείο δεν είναι Βρετανοί, είναι από το εξωτερικό. Θα μπορούσαμε εύκολα να αντικαταστήσουμε ό,τι υπάρχει στο Βρετανικό Μουσείο με βρετανικά εκθέματα. Εκθέματα που αντιπροσωπεύουν αυτή τη χώρα».

Φέρνει μάλιστα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: «Ήμουν στο Σέφιλντ πριν λίγους μήνες και στο δημαρχείο έχουν αυτά τα απίστευτα ασημικά και ατσάλινα αντικείμενα που φτιάχτηκαν στην πόλη, και μόνο οι κάτοικοι του Σέφιλντ τα έχουν δει. Θα ήταν θαυμάσιο αν το μουσείο του Σέφιλντ μπορούσε να τα δανείσει στο Βρετανικό Μουσείο για μερικά χρόνια. Τότε ο κόσμος θα καταλάβαινε τι έκανε τη Βρετανία σπουδαία».

Το επιχείρημά του κορυφώνεται με μια ρητορική ερώτηση: «Δεν θέλουμε να πηγαίνουμε και να βλέπουμε αγάλματα και ζωφόρους που έκαναν την Ελλάδα σπουδαία. Ποιο το νόημα; Το Βρετανικό Μουσείο είναι για βρετανικά εκθέματα. Γι’ αυτό πρέπει να επιστραφούν. Δεν έχουν καμία θέση εδώ».

Ερωτηθείς αν βλέπει την επανένωση να συμβαίνει σύντομα, ο Γουίλκινσον είναι αισιόδοξος: «Ναι. Ναι, το πιστεύω. Γιατί όσο περνά ο καιρός, και όσο περισσότερες χώρες αρχίζουν να επιστρέφουν πράγματα, τόσο περισσότερο η Βρετανία αρχίζει να μοιάζει με τον “γέροντα της αποικιοκρατίας”».

Δεν διστάζει να μιλήσει για την ανάγκη ανάληψης ευθύνης: «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάναμε μεγάλα λάθη στην ιστορία μας. Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος τα υπερασπίζεται τόσο. Όλοι όσοι τα έκαναν, έχουν πεθάνει. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να πούμε, “κοιτάξτε, πολλά από όσα κάναμε ήταν κακά και πρέπει να επανορθώσουμε”. Πολλά από όσα κάναμε ήταν πολύ καλά, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Δεν θα το κρύψουμε κάτω από το χαλί».

Η πιο συγκλονιστική στιγμή της συνέντευξης έρχεται όταν ο Ντέιβιντ Γουίλκινσον αφηγείται τον προσωπικό του Γολγοθά, που συνέβη παράλληλα με τη δημιουργία της ταινίας.

«Στη μέση των γυρισμάτων, διαγνώστηκα με μια πολύ, πολύ σοβαρή μορφή καρκίνου. Οι προοπτικές ήταν δυσοίωνες. Δεν πίστευα ότι θα τελειώσω την ταινία», εξομολογείται.

«Μου είπαν ότι η επέμβαση δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί. Η χημειοθεραπεία άρχισε να λειτουργεί λίγο. Η ογκολόγος μου έστειλε τα στοιχεία μου σε πολλούς χειρουργούς, και 14 απέρριψαν. “Πολύ επικίνδυνο να γίνει επέμβαση”».

Τελικά, βρέθηκε μια χειρουργός στη μονάδα πολύπλοκων επεμβάσεων του νοσοκομείου Charing Cross στο Λονδίνο. Όταν του ζήτησαν να πάει για ραντεβού μια συγκεκριμένη μέρα, εκείνος προσπάθησε να το αναβάλει. «Είπα, “συγγνώμη, δεν μπορώ εκείνη τη μέρα. Είμαι πολύ απασχολημένος. Κάνω κάτι πολύ σημαντικό”». Όταν επέμειναν, λέγοντας «Ντέιβιντ, αυτή είναι η υγεία σου. Είναι πραγματικά σημαντικό», αποφάσισε τελικά να πάει.

Στο ραντεβού, η ογκολόγος του τον είχε συμβουλεύσει να είναι επιφυλακτικός: «Πρέπει να κρατήσεις σημειώσεις για όλα όσα λένε, να κάνεις αναλυτικές ερωτήσεις και να το συζητήσεις μαζί μου πριν αποφασίσεις, γιατί είναι μια πολύ επικίνδυνη επέμβαση. Δεν θέλεις να πάρεις βιαστικές αποφάσεις».

Η αφήγηση του σκηνοθέτη κόβει την ανάσα: «Λοιπόν, η κυρία άρχισε να μιλάει, αυτή η λαμπρή χειρουργός, και μετά από 2-3 λεπτά είπα: “Κοιτάξτε, αυτό είναι πολύ αγενές, αλλά μπορείτε να μου πείτε από πού είστε;”».

Όταν εκείνη απάντησε ότι είναι από την Αθήνα, ο Γουίλκινσον σηκώθηκε όρθιος.

«Της είπα: “Φοράω τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, το μπλε και το άσπρο. Επειδή σήμερα είναι η τελευταία μέρα γυρισμάτων για μια ταινία, για το γιατί τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα“».

«Εκείνη τη στιγμή», συνεχίζει, «η γυναίκα μου έβγαλε από την τσάντα μου μια ελληνική σημαία και την ύψωσε».

Η αντίδραση της γιατρού ήταν άμεση. «Αυτή η ιδιοφυής χειρουργός ξέσπασε σε κλάματα και είπε: “Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ γι’ αυτό που κάνετε”».

Για τον Ντέιβιντ Γουίλκινσον, η απόφαση είχε ήδη ληφθεί, πέρα από κάθε ιατρική λογική.

«Είπα: “Αυτό είναι σημάδι από τους θεούς. Δεν θέλω να ξέρω τίποτα περισσότερο για την επέμβαση. Εσείς θα την κάνετε”». «Και έκανε μια φανταστική επέμβαση», καταλήγει.
 

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.